toplumla iyi geçinen biriyim

Düşüncelere dalmışça duruyoruz bi süre. Birbirimize bakmadan. Sigaramı çekerken gözlerim hala yerde, kendimi düşünmeye zamanım yok kendimi tutmaya çalışırken. Yıkılayım mı? Yıkılayım ha? Ben insansam, "insan" olan şeyleri yapmaya hakkım varsa ben bir daha asla yıkılmamayı seçtim. Çünkü insan yıkılabiliyorsa bu durumdan kurtulmayı seçmeye hakkı da vardır. Yani bu beni hala 'insan' yapar. Yalnızca daha fazla cevaba sahip bi insan. Yıkılayım... Yıkılmadık mı sanıyorsun bin? Gözlerine bakıp kalbini naif sözlerle delmeye çalıştığını sandığın adam öldü lan. Ben o değilim. Yıkılmak ne kelime öldü amk... Yani eğer yardımım olmasaydı ölmüştü. Bana sahip olduğu için şanslıydı. Ama kan kaybediyor hala. Toparlanacak ama, biliyorum toparlanacak. O zamanlar bilmiyordum. O gelince onunla konuşursunuz. Yıkılayım-mış. Siz benim gibi olamadığınız için benim sizin gibi olmamı istiyorsunuz. Ben benim. Benim gibi olun demek değil bu, olamazsınız çünkü. Artık tutamıyorum kendimi, ufak da olsa bir şey yapmam lazım.

Ayağımla onun bardağını onun önünden biraz ileri ittiriyorum, gözleri önünde. Sinsilik yapmadan, açıkça verebileceğim en dürüst vücut dili mesajım bu kadar oluyor. Ne kadar sevildiğini biliyorum bu binin. O yüzden ona saygımı koruyacağım. Bardağa doğru bana pis bir bakış atarak uzanıyor. Mesajı aldı... bi zahmet amk...