çicekli bir bahçenin ortasında kulübenin

Odanın tek pencereli cdıbına giren ayaz soğuğunu hissedebiliyorum. Elektrikler yine yok , gaz lambasına mahkum olmuşum. Yanımdaki kocaman albümü çıkartıyorum , her bir fotoğrafta dalıyorum uzaklara, çok uzaklara kah Bin dokuz yüz ciksenlerde ki at arabalarına , kah martılara ekmek atışım , karların üstüne yatarken buluyorum kendimi başka bir fotoğrafta , çevirdikçe kayboluyorum içinde yalnızlığımın.. Anılardan başka dost kalmamış bana. Konuşmaya bile utanır dilim , ben deli değilim tek başıma konuşayım ! Ah Bu yargıyı kırsalar bir duvarlara neler anlatırdım kim bilir , Giyiyorum paltomu , atkımı sarıyorum boynuma.. Usul usul kapatıyorum tahta kapıyı , dışarı çıkıyorum sokak kedilerinden başka bir canlı yok sokakta , fırtına gibi esiyor rüzgar salıveriyor paltomun uçlarını, göğe doğru ve ardından sessizliğin sesi... Çığlık gibi... Birden çiselemeye başlıyor yağmur , bardaktan boşalırcasına Yağmaya devam ediyor o arada gözüme bir sokak kedisi ilişiyor yavrusunu yağmurdan kurtarmak için nasılda sinmiş üstüne , bir duvar kenarında ve bir araba geçiyor yanımdan , arka koltukta dünden kalma olduğu belli kirli sakallı bir bey, ne haller var diyorum neler var her insanda kocaman bir yük dert ve o zaman oturuyorum kaldırım taşına soğuk olsa da , bakıyorum yıldızlara benim derdim sensin , sende yoksun yanımda...