1. 26.
    +1
    ona da alıştım. bir düzen oturttum kendime. sınıftakilerin çoğu bana içten içe bir nefret besliyordu.
    ama elimde kalan bir kaç tanesiyle aramı eskisi gibi yapmaya çabaladım.
    olmuyordu.
    diğerleri gidiyordu. belki bunu söylemem size saçma gelicek. ama onlar büyüyordu. serpiliyorlardı.
    ben değişemiyordum. zayıf çiroz gibi kalmıtım lan. gülün amk isterseniz ama böyle olmuştu işte.
    bu sıkıntı stres beni daha o zamanlardan gibip atmıştı.
    lise 1 de dersimize giren beden eğitimi hocası lise 3 de okula tekrar gelip dersimize girdiğinde bana bakıp 'herkes değişmiş bir sen değişmemişsin.' düşünün. öylece güldüm yüzüne bakıp.
    esasında o halimden de nefret ediyorum.
    nasıl bu kadar aptal olabildim. neden bunun çözümlerini aramadım. bunun için bişeyler yapabilirdim.
    belki şu an daha farklı olurdu her şey.
    kendimi de hiç affedemedim işte bu yüzden.
    ···
   tümünü göster