toplumla iyi geçinen biriyim

Sabah uyanıyorum. Kolunu üzerime atmış. Güneş turuncu saçlarını kızıla çaldırıyor. Mükemmel kokuyor. iradem zayıf olsa alnından, yanaklarından ve boynundan öperek başlar, o tutamadığı gülücüklerle hala uyuyor numarası yaparken yavaşça tatlı tatlı sevişmeye başlardım onunla. Kulağına usulca fısıldarken güzel sözlerimi hafifçe değerdi dudaklarım okşarcasına saniyelik dokunuşlarla. Artık numara yapamazdın. Gözlerini açar, dudaklarıma doğrulur ve bir kez daha verirdin kendini bana. Bu sefer defalarca daha vermek isteyerek. Bu sefer üzerinde hayallerin tüm ağırlığıyla. Tüm beklentilerinin...

Ve bu beklentilerin sekteye uğradıkça daha da haklı olmaya başlardın. "Bir şeyler" yapmaya hak görürdün kendinde. Sonra birbirimizin hayatını giber, birbirimizden nefret eder, suçu karşıya atar, onun hatası der, ve hiçbir ders çıkarmadan sıradaki "doğru kişi"yi aramaya koyulurduk bi küfür basıp amk. Yavaşça kolunu üzerimden atıp, doğruluyorum.