ulan küçükken tayyibneye

çok yaklaşmıştım, kafam göbek deliğine geliyordu, bana çoko gofret vermişti, yüzüne doğru kafamı kaldırdığımda sert bakışlarını gördüm.
topluluğa bakıyordu, ve çok kararlı gözleri vardı.
sonra o sıkışıklıktan çıktı ve bende çoko gofreti arkadaşlarıma göstermek için ayrıldım oradan, bir hışımla.
giderken babamı gördüm, bana kızmıştı ve elimde ki çoko gofreti alıp çöpe atmıştı, "onun verdiği şeyi nasıl yersin sen!?"
diyerek ülkücü bıyığını bürmüş bana kızgın kızgın bakıyordu. üzgündüm ama babamın bıyıkları çok korkutmuştu gözümü ve dönüp o çoko gofreti almaya cesaretim yoktu.

memlekette arabadan oyuncak dağıtıyordu çocuklara, o zaman babam oyuncağını almama izin vermemişti yine.
dayı çocuklarının evde oynadığı lüks oyuncağa bakmaktan daha öteye gidemediğim için o oyuncağı da istiyordum ama yine babam...

keşke onun orada göbek deliğine kafa atsaydım demiyor değilim. minnacık bir şeydim beni idam ettirecek değildi ya!
ama ayağına basmıştım binin.