psikoloji içeren bir hikaye

Allah’ım ne olur canımı al dedim. Şuan da şurada al canımı artık bunları kaldıracak gücüm kalmadı bir insanın mutluluklarını, hayallerini yıktım kendi mutluluğumu parçaladım kendimi bir robota çevirdim dünyadayken cehennemi yaşadım eğer çekeceklerim bitmediyse kaderimdir derim isyan etmem ama bu kadarsa lütfen şurada al canımı artık gücüm kalmadı…

-“Hepsi benim suçum Ece, biliyorum hepsi benim suçum. “

Eskiden olduğu gibiydi, yüzünde ki maskeyi indirmişti o yine benim sevgiye, şefkate ihtiyaç duyan Ece’m olmuştu. Yine eskisi gibi ağladığında her saniye daha da kötü oluyor daha fazla ağlıyordu bunu engellemek için onu sımsıkı sarmam ağladığı durumu düzelteceğimi söylemem onu hiç bırakmamak için söz vermem gerekirdi ama eğer 8 sene öncesinde olsaydık…

Elimden daha fazla ne gelir diye düşündüm ama Ece’yi ağlarken görmek gerçekten benim için çok zor hele ki bunun nedeni de bensem bu beni cehennem azaplarına sürükledi.