psikoloji içeren bir hikaye

Ertesi gün,

Akşamdan Ece’yi aramış sahilde ki o çay bahçesinde buluşa bileceğimi söylemiştim.

Ben her zaman dakik bir insanım gideceğim yere 5-10 dk önceden gider geç kalmaktansa beklemeyi tercih eden bir adamım.

Söylediğim saatten 5 dk geç kaldıktan sonra çay bahçesindeyim.

Uzaktan Ece’yi gördüm oturmuş çayını içiyordu. Onun sağ tarafında kalacak bankın sahil yoluna doğru değil, tam denize karşı oturuyordu aslında kafam da onu o bankın tarafına dalgın gözlerle bakarken görmek vardı ama bu şekilde görmek biraz hayal kırıklığına uğrattı beni.

Çay bahçesinin hemen sağında kalan açık alana park ettim ve Ece’ye doğru yürümeye başladım.
Arabadan inerken biraz ilerlerken içimde ki heyecan yok gibiydi ama yaklaştığım her adımda içimde garip bir heyecanın arttığını hissederek Ece’ye yaklaştım.