1. 51.
    0
    Aynı gece zaman ve mekan kavramı yok

    örtüyü kaldırdığımızda sübhanallah dedim. girdiğimiz odaydı ama bu harabede kaldığım ilk akşam gibi odada hiç bir
    şey yoktu. sadece elimizdeki kitap ortamızda yanan mum ve bizi çevrleyen kum vardı. Titriyordum. Aktar evlad iyi misin dedi. Sesim titriyordu a.. a.. aktar diyebildim gülümsedi anlaşılan iyisin halen dilini yutmamışsın *
    Olanları hatırladım ve ezberimden çıkmamış olan ayetel kûrsi yi okumaya başladım titrer vaziyette. Ben okurken
    önümdeki mum bir an söndü. daha çok korkmuştum. sesimi yükselterek okumamı devam ettim bu kez. Yeniden mum yandı.

    Evlat dedi. arkandalar sakın arkana dönüp bakma dedi. dona kalmıştım. görebileceğim surette arkamdaydılar her biri.
    Ne yapacağım aktar dedim. Okuduğun tılsım vesilesiyle Allah seni koruyacaktır yalnızca Allaha sığın ve içini ferahlat dedi. Aktar bağdaş kurduğu vaziyeti bozarak doğruldu ve kumdan dışarı çıkma sakın dedi. pekala dedim. Hoş geldin ya Zulhayke dedi aktar. Karşılık olarak hiç bir ses gelmemişti. Zulhayke neyin nesi diyordum içimden. Zulhayke karşılık verdi bunun üzerine "ben bu evin esas sahibiyim"
    ···
   tümünü göster