alın size 5 yıllık lise anılarım piçler

Derken çıktım tuvaletten, çıkar çıkmaz karşımda bir abi. Gel benimle dedi. Gittim amk. Koğuşlardan birine girdik. Çocukları komple dışarı çıkarttı. Uzun uzun konuştu bana, moralimi düzeltti sonra da gitti . Lan bir daha hiç görmedim adamı. 1 sene geçti arasından, adamın yüzünü gören cennetlik amk. Gelgelelim artık ailemden ayrıydım.. Bu o kadar kolay olmayacaktı ama alışmak zorundaydım.. Ama nereden bilebilirdim,1 yıl boyunca aynı etüt koğuşunda gece yarılarına kadar her gün ağlayacağımı.. Sinir hastasıydı Gamze’m .. Ve ondan ayrı kaldıkça ciğerlerim parçalanıyordu.. Ölümü arzulamak daha kolaydı o yıl… Herkesten ayrı, yapayalnızdım… Abimden, annemden,babamdan.. Kan kardeşimden.. Gamze’mden.. Derken bir şey oldu . 14 Aralık günü kan kardeşim beni aradı ve cenazeyi bildirdi. Eğer bu satırları okuyorsa beni affetsin,ama anlatmak istedim. Yıkılmıştım. Demek vefat etti he… O gece yurttan kaçtım işte. ilk defa gemileri bu kadar yakmıştım. Karşıma çıksa, hocaları bile öldürebilirdim. Ben kardeşime gidecektim amk. Onun yanında olacaktım, gidiyordum ben. Tutanı gibertirim. Artık acılarımı unutmuştum. Ne Gamze kalmıştı,ne de aile ayrılığı.. Kan kardeşimin annesi vefat etmişti çünkü o gün.