gelin çocukluğumuzdan konuşalım

dıbına kodumun muallakleri ruhumuz kirlenmemişti o zamanlar.
yalansız, iftirasız,sorumluluksuz, kafanızın ucuna az da olsa takılan bir dert olmadan, insanların muallak yönlerini tanımadan, cenazelerin az olduğu, annem ve babamın hala genç olduğu, babamın göbeğinin ve kanser gibi bir illetinin olmadığı, annemin de babamın da "gerçekten" mutlu olduğu, abimin değişmediği,tek derdinin sınıf geçmek ve beni mutlu etmek olduğu, bağlantılarınızın değil de en temiz duygularla arkadaşlıkların kurulduğu,en büyük derdinizin yuva çıkışına anneniz yerine anneannenizin geldiği, milletin birbirini ezmek için fırsat kollamadığı, puştluklarla prim yapmadığı, sırttan bıçaklamadığı yıllardı. ayrıca da başka annelerden olan kardeşlerimi bulduğum yıllar. şaka maka o kardeşlerim ve ailem olsun yeter, geriye kalan tanıdğım milyon tane adam bana sadece bağlantı olarak gözüktü. asla gerçek duygularla ve yediğiniz her taka rağmen aynı rahatlıkla gideceğiniz adamlar olamadı. ayrıca da kanal d'de şaban filmleri... :(