toplumla iyi geçinen biriyim

"Ha bu arada... " diye başlıyor lafa, ismini söylüyor, ben de söylüyorum, resmen tanıştık. Benimle gelecek. isim sorma faslı çoğunlukla muhabbetin sonunda yapılan bir şey değildir. Öyleyse bile keyifle şaşırırdım buna. Güzel olurdu, gülerdim lan baya. ismini söyleyip bastı gitti. Zuhahah.
Mesela ismi Demet olsun, adım demet diyip basıp gitsin. "Demet nereye gidiyon? Hüoooop?!" diye arkasından bağırsam, o giblemeyip yürümeye devam edince ağlayarak arkasından koşsam ama salya sümük, karizmadan eser yok. Desem "niye öyle yapıyon yaaeee ühühhü" o da "bas git lan itoğlu it ne olacak sandın yavşak!" diye terslese. Ben iyice paramparça olsam, bir huur çocuğunun paramparça oluşuna tanık olsam, adalet bir kez olsa işledi lan desem, bir bin kaybetti diye, bikaç diyalogda bütün paradigmalarım yıkılsa. Yemin ediyorum ağlamam geçince günlerce gülerdim lan. Tapardım da o kadına. Kezbanlık olmazdı bu, bambaşka bir şey olurdu. Neyse dağıldım yine...