bu bir yazı dizisi olabilir ama üşenebilirim de

akşam çıkıyorum hoop evimin önünden alınıyorum. gezdiriliyorum, eğleniyorum. yiyorum, içiyorum. hiç zahmetli bir işe katlanmıyorum. hesabı da ödemiyorum. gece evime dönücem. dönmüyorum. hoop döndürülüyorum. evimin önüne kadar bırakılıyorum. araç bulmak, dolmuş bilmek, taksi tutmak, otobüs beklemek, hiçbiri de yok ki.

evimin önü, hoop, sonra evimin önünü. alınıp bırakılıyorum. bırak bir işi de ben yapıyım. bırak yani eve bırakma. başımın çaresi neyse ona bakayım. evden çıkmayı bildiğime göre sonra eve dönmesini de ben bileyim. buluşacağımız yere kendim geleyim. uzak olsun, bir kere de ben yolu bulmayı düşüneyim. bırak da bir kere hesabı ben ödiyim. hep mi ilişkinin nesneliği, bırak bir de özne olayım. ulan bırak belki senden ayrıldıktan sonra yarım saat daha dışarıda bir yerde gezip öyle eve dönücem belki bırak döneyim. belki başka bir bara daha oturup bir bira daha içicem. belki sandalyeye oturup, genç adam, yaptıklarımı düşüneyim. sonra senden sıkılıp vazgeçip, bir şey olup korkup veya aydınlanıp hemen sen gittikten sonra başka biriyle tanışayım. bırak kendim döneyim evime, bırak evime dönmeyeyim. adamla gideyim ulan belki? bir biranı da ben ısmarlıyım. yok ben bununla sevgili olmıycam.

dedi kadın. ne çok konuşmuştu. hala çakmağı vermemişti. zaten soğuktu, sigara içesim kaçtı içeri girdim.