hayat hikayemi anlatacağım

devam ediyorum. Kafatasım çatladığında 2ay komada kalmışım uyandığımda annem karşımdaydı yine. Fakat eskisi gibi değil sara hastalığının üstüne tam çökmüştü. Mosmor şişmiş göz altı torbaları eskisinden çok daha zayıftı. Sevimip bana sarıldığında kalbime bir ağırlık bindi. Elleri neredeyse sadece kemik olmuş saçları beyazlamıştı. O an dakikalarca bana sarıldı fakat sevinemiyordum. Hissettiğim tek şey kalbimdeki ağırlıktı. Annem dışarı çıktı ve sonra doktorla içeri girdiler. Doktor tuhaf bir şeyin var mı dedi. Söyleyecektim ki annemin yüzünü gördüm ve gülümseyerek hayır dedim. Annem o gün dondurma oyuncak künefe bir sürü şey aldı ve parkta oynattı abimle beni çok mutluymuşum gibi davrandım. Sonra okula geri döndüm arkadaşlar(!) dersler her şey bir yükmüş gibi bindi kalbime. bir gün çocuğun biri beni tuvalette sıkıştırdı okul harçlığını ver diye gerçi sadece sakız alacak param vardı ama hayır dedim. Çocuk sinirlendi ve bana vurdu ama çok hafif bir acı hissettim. Yine hayır dedim. Çocuk sinirlendikçe kalbimdeki ağırlık hafifliyordu ve güçleniyordum. Normalde elimi bile sıkamazdım ama çocuk benden çok büyük olmasına rağmen çocuğun kafasını tutup pisuvarın yanındaki taşa geçirdim. O an mutluluk huzur karışımı bir şey hissettim. Çocuğun başındaki kanları görünce gülümsedim arkadaşları bunu alıp başını yıkayıp revire zütürdüler. Annemin çağrılmasına rağmen hiçbir ceza almadım çünkü o başlatmıştı. Müdür beni odadan çıkarttı ve anneme beni pgiboloğa zütürmesini söyledi