ankara sokaklarında geçen iki yıl

-bakıcaz bi yoluna okçum merak etme.
-tamam abi.
ibrahim abinin yanına gittim. eyvallah abim çok delikanlı bi adammışsın.
bundan sonra bizimle olmanı istiyorum, kabul edersen bizi çok mutlu edersin.
ibrahim abinin suratında pek ifade yoktu. nasıl bir cevap vereceğini bilmiyoduk.
-bi şartım var.
-söyle abi.
-namussuzluk yapmayacaz, delikanlılıktan sapmayacaz, garibana el kaldırmayacaz.
-öyle olucak zaten. aksi durumda beni gebertme hakkına sahipsin.
-tamam o zaman sizinleyim. ama ben emir almaya alışmışım. birinin yönlendirmesi lazım beni. bundan sonra senin sözüne bakarım, maaş para falan istemem, karnımı doyurmak, ihtiyacımı karşılamak her türlü sana ait. Bi de yengen var, onların da masraflarını karşılayacaksın, gerisine karışmam.
düşündüm biraz, kabul ettim.
-tamamdır o zaman. anlaştık.
-eyvallah abi dedi.
benden en az on yaş büyük adam anasını satayım.
-abi deme o zaman, bana ismimle hitap et ben de yine abi dicem sana. aramızdaki iş ilişkisi ayrı.
-tamam dedi yine.
Çok hareketli bi hayatım vardı. bi gün parayı vurduk diyoruz iki hafta sonra öldğk kesin diyoruz, ve o günün akşamında ölmicez diyoruz bu sefer 100bin tl borcun altına giriyoruz. üstüne artık adamım var. vay amk. adamım var lan.