yok artık bu kadarda olmaz

beyler günler günleri kovaladı final haftası yavaş yavaş yaklaşıyordu. o sıralar pek kayda değer şeyler olmadı. cerenle ilişkimiz aynı düzeyde devam ediyordu. hande ise o akşamdan sonra fazla ilgilenmedi yani en fazla cafe nasılsın nabıyon tarzı muhabbetlerle ilerledi. final haftasının yaklaşmasıyla hafif hafif tutuşan ben derse asılmaya başlamıştım. ama cafe olayı o kadar koparmıştı ki beni okuldan toparlamam zor gibi görünüyordu.
e kolay değil tabi sabah 8 de uyanıp derse gidiyorum dersten ortalama 2 gibi çıkıyorum sadece 4 saat zaman aralığım var 5-6 gibi cafeye geçip işe başlıyorum.
herneyse beyler hande bigün yine okuldayken mesaj attı sınavdan çıkmıştım kantinde elemanlarla oturuyordum.
hande- bu akşam benimlesin itiraz istemiyorum
prado- imkansız canım ya yarın finalim var. hem final haftası bu aralar çok zor başka zamana inşallah
hande- ne dediysem o itiraz istemiyorum!
prado- gerçekten olmaz finallerim var, hem okulu uzatmak istemiyorum derslerim berbat