yok artık bu kadarda olmaz

neyse panpalar ben cafede 1. ayımı doldurmuştum ve kadın hep gidip geliyodu muhabbetimiz ilerlemişti ismini falan söylemişti ama ben pek fazla yanaşmıyordum.
çünkü patronlar falan görürse ağzıma sıçarlardı. ve işten atılırdım. bu isteyeceğim son şey olurdu amk.
neyse birgün kadın yine geldi bu akşam oturup kahvemi içeceksin valla darılırım tarzı yavşadı yine bana.
bende tatlı bir dille patronların bunu pek hoş karşılamayacağını anlattım. oda kahkahayı bastı ve patronumuz olan celal abiyi çağırdı.
bu genç bu aksam bende canım haberin olsun dedi. o da tabii ki siz nasıl isterseniz hande hanım dedi. bende ne yalan söyliyeyim hoşuma gitti amk. hem işte yırtacaktım hem de beleş kahve aq. en fazla ne olabilirdi ki dertleşir anlatır giderdi bende bedavadan mesai ve oturarak paramı kazanırdım.
zaten iflahım gibiliyordu sabah okul akşam iş. patron celal abi de oyle bi huur çocuğu ki elimde telefonu görse milletin içinde azarlar aq.
aramız cerenle o yüzden de bozuktu zaten ilgisizlikten dert yanıyordu o da