artık akıllandım isyan yok anarşizm yok

devam...

güzel bir uykunun ardından sabah olmuştu. yatağımdan kalktım ve banyoya gittim. gördüğüm manzara içler acısıydı. kaşım felaket şişmişti. morarmıştı mosmordu. ödem oluşmuş gibiydi.

annemin mutfakta kağvaltıyı hazırlama sesleri geliyordu. bilirsiniz o sesleri çatal kaşık sesleri filan.

büyük nasihat başlıyacaktı. elimi yüzümü yıkadım. ve sonrasında işedim. neden öyle bişey yaptıgıma hiç anlam veremiyorum. ellerimi yıkıyorum. sonra işiyorum amk..

yüzümü duruladım. mutfağa gittim. annem 'şu suratının haline bak ne zaman akıllanacaksın olum bıkmadınmı artık bir hiç uğruna dayak yemekten.. bu ülkeyi senmi kurtaracaksın okumana bak sınavlarada girmiyorsun ne olacak bu halin bıktım artık allah bize evlat değil bir düşman vermiş'

hiç bişey demeden masadakileri huunharca gömüyordum felaket acıkmıştım.

ben : anne tişörtümü kirlilere attım istersen beton bezi yap kandan gözükmüyor çünkü.
annem : gel bi sağlık ocağına gidelim çok kötü olmuş kaşın polis mi yaptı.
ben: yok kaçarken düştüm.
annem: bugün git sağlık ocağına ilaç filan yazdır bi dahada gitme sakın olaylar büyüdü. başına bela alacaksın.
ben: merak etme annelerin bitanesi annelerin en güzeli diyerek yanağına bir öpücük kondurdum ve masadaki suyu fondipleyip odama geçtim.

bilgisayarı açıp inciye girdim. sol taşşak full gezi olaylarıyla doluydu. herbirini okuyup çoğuna entry yazmıştım.

daha sonra telefonumu elime aldım 2 tane mesaj.

'kanka bugünde gidecez he kaşın nasıl oldu ?

'honbill ben hakan olaylar olmuş mevzu çıkkmış hasar almışsın geçmiş olsun, haberleşelim.

hiç içimden gelmiyordu beyler bunlara cevap yazmak çünkü artık usanmıştım annem biyerde haklıydı. ben mi kurtaracaktım bu ülkeyi ? değişmiyordu amk değişmiyordu gibtiğimin sistemi işte..