ellerim ateşten parmaklarım ise hançerdi

Vurdum yüzümün katranına! Arın ey ruhum dedim, arın! Seneler evvel gülümseyen bir çocuktun.. Kaç zamandır halin nedir?
Bu öfke neyedir, kimedir? Yırttın kalbinin etini, bıçaktan keskin sözlerle.. Akıttın içine sessiz çıglıklar ile.. Varacağın yer iblis mi.. Yolun yol mu..
Hak a yürümeyecekmiydin.. Söz mü vermiştin.. Şimdi tekim diye hayıflanmak mı var ! Zaten tek doğmadın mı! Yapayalnız ölmeyecekmisin..
Dizlerinde derman yok ha! Gözlerin mühürlü.. Ağzın dikişli... Hamur oldu kaburgan, girdi birbirine.. Sesini şimdi kim duyarki.. Sen hayatında keyfe meylettin de zor gorünce keyiften de bi çare bi zavallı olmadın mı... inanmadan yollarda derbeder yürüdün.. inanmadigin sey kendin degilmisin.. Aynaya bakmaya korkan.. Kendi gozlerinden kacan sen degilmisin..

Hiddet ile küfürlerini salyalarinın arasindan ok gibi savurmak niye! Bu kibir, bu nefret niye..
Sükunet ile sabretlemek var iken, gönülleri kırmak niye..
inanmazdım senin boyle olacağına.. inanmazdım haktan vazgeçip sonsuz çukurlarda evvelden ezele sürüklenip acılarda dinecegine..

Sanmaki bu acı bitecek, bu azap sonsuza kadar sürecek..