1. 1.
    0
    *önce okuyun, daha sonra açıklama yapacağım..

    öyle özlüyorum ki seni
    melodisini bile hatırlayamadığım şarkının
    zihnimde kayıp sözleri gibi
    öyle bekliyorum ki seni
    kötü sesli küçük kızın aynı karşısındaki performansı gibi
    ve öyle seviyorum ki seni
    hergün, bıkmadan
    kimseler duymadan
    ama içimden haykırarak
    hiç mi merak etmezsin be adam
    hiç mi yolun düşmez buralara
    tamam söz kızmayacağım sana
    hakkımı helal etmemiştim ya
    o da helal olsun valla billa
    hem nolur ki gelsen
    geldim desen
    neden gittin ki zaten
    saçma
    bi daha yapma
    bakma tamam gözlerime de bakma
    ama beni şaşkın koyma
    ya da koy koyver gitsin
    herşey çok saçma
    aşkımla nefretimin ortasında
    göğe umutla bakışım ile
    düşüncelerimin en dibindesin
    bir dilek tut
    belki mutlu olursun
    sevinirim..


    -ablaaaa
    bi sen ekgibtin
    bu gelen ailenin ajanı kardeşim
    hakkımda soruşturma yapıyor
    amacı bu halde oluşuma dair ipuçları toplamak
    bi de düzenli olarak ilaç ve yemek takibimi yapıyor
    tüm bu bilgileri aileme raporluyor
    ailenin büyük kızına ortak ilgilenim diyebiliriz
    bi saniye

    -efendimm
    -napıyorsun
    -beni rahat bırakman için dua ediyorum
    -yaa abla yaa
    -lütfen ama annem de sende bunalttınız artık, bişeyim yok diyorum

    aile ile bağlar ne kadar iyi olursa olsun bazı şeyler onlara anlatılamıyor maalesef
    anlatılsa bile bazı sorunlar ile kendisi başa çıkmak istiyor insan
    özellikle sorun geçmişte kalmış ise
    işin daha kötüsü
    yalnız kalmak istediğimiz veya hissettiğimiz anlarda
    çevremizdeki bizi seven insanların
    sürekli iyi misin, neyin var, anlatmak ister misin demesi
    yalnız kalmak istiyorum söylemindeki samimiyeti anlayamıyor insanlar
    bazen hatayı kendilerinde aramaları da mantıksız
    yalnız kalmak istiyorum seninle alakası yok desen bile işe yaramıyor
    bi de onların kalbini kırdığına üzülüyorsun


    e haklılar tabi
    bende bir anne veya kardeş olsam
    1 haftadır işe gitmeyen
    zorlama olmasa yemek yemeyen
    odasından bile çıkmak istemeyen bir aile bireyimle
    elimden geldiği kadar ilgilenirdim
    hele bir de sorunun ne olduğunu anlayamamışsam
    anlatmamakta ısrar ediyorsa
    intihar eğilimde olma şüphesi varsa
    sürekli üzgünse ve
    herkesten ayrı tek başına yaşıyorsa
    o yüzden kızamıyorum onlara
    1 haftadır nasıl yalnız kalabilirim'in derdindeyim
    aslında O hariç kim gelirse gelsin düzelmeyeceğe benziyor durumum
    belki de zaman sadece kim bilir?


    ismim nisa 26 yaşındayım
    x köyün y diyarlarında
    göçebe bir öğretmen ailenin ilk kızıyım
    alanlarında oldukça iyi iki öğretmen olmanın yanı sıra
    modern aile ebeveynlerine sahibim
    her öğretmen aile gibi okullardaki tatil dönemlerinde
    ailemin memleketine gidip geldiğimiz için
    tüm akrabalar tarafından sevilen özlenen
    ve öğretmen olmalarından dolayı saygı duyulan bir ailenin kızı olduğum için
    başta tüm akrabalar olmak üzere
    ailemin de yoğun ilgisi ile büyüdüm
    bu büyüme evresi beni oldukça şımarık birisi yapsada
    nerde saygılı olunması gerektiği konusunda
    ailemden gerekli yerlerde dur demeden
    durabilmeyi öğrenebildim
    ben kendime dur diyebiliyordum ama
    gelişim çağlarımda genç kızlığa girişim
    ve gelişimim sebebi ile çevremde bir sürü erkek oldu
    fiziki kurgum ilk bakışta avantaj gibi gözüksede
    bunaltıcı boyutlara geldi
    bunun bir diğer sebebi de
    kötü bir tecrübe ile çocuk istismarı teşebüsüne maruz kaldığım
    ve bunu kendi içimde unutmaya çalıştığım için erkeklere olan ilgim genelde düşük seyretti

    erkeklere olan ilgisizliğim
    onları reddetmeme terslmeme ve
    bu bağlamda da okul ve yaşadığım çevrece burnu kalkmış ve şımarık olarak tanımlanmamı sağladı
    ama aşkı yaşamayı
    anlatılan duyguları hissetmeyi
    bende en az herkes kadar istiyordum
    bazen bunalmışlıktan
    bazen denemek adına erkek arkadaşlarım oldu
    okul çağlarında olanları tecrübe olarak adlandıracak
    olursak pek de tecrübeli sayılmayacak bir şekilde lise dönemimi geride bıraktım
    erkekler bana o kadar yanlış yaklaşıyordu ki
    ulaşılmaz gördükleri kız
    aslında sadece samimi ve aşkın alt yapı olduğu bir ilişki istiyordu
    sırf zorunluluktan alınan çiçekler
    ha işte onun gönlü olsun diye düşünülerek atılan
    mesajlar-aramalar
    saçma sapan şiirler
    sevgisini kanıtlamak adına yapılan sözde kahramanlıklar
    zor elde ettikleri için kaybetmeme çabaları
    sürekli kıskançlık çatışmaları
    hiçbir yaşadığım ilişkide sağlıklı bir mutluluk veremedi
    samimiyetsizdiler
    kim di o diye avaz avaz bağıran bi adamın
    birden aşkımmmm demesi
    dondurmanın güneşle imtihanı gibiydi
    e artık yenilmezsin ki sen!

    aşk denilince hayal gücüm o kadar da yüksek değildi
    aslında sev-sevil-güven gerisi kaderin işi

    şımarık kızın okuması gerekiyordu
    çünkü tüm akrabalar tarafından böyle bir beklenti vardı
    yıllarca sevdikleri
    küçük yeğen/torun/kuzenlerine
    akıllı diye de iltifat ediyorlardı
    aslında benim de başka seçeneğim yoktu
    zor değildi ve beni zorlamayan derslerle başa çıkmak pek te sıkıcı gelmiyordu

    gittiğim üniversitede aşk yönünden ezik bir kızdım
    hak ettiğimi düşündüğüm bir aşkla karşılaşmadım
    arkadaş olarak edinmeye çalıştığım erkek kişilerin
    hepsinin hakkının yememek kaydı ile
    bir süre sonra benden daha farklı beklentiler içine girmekle beraber
    biraz cesaretle bana aşk yönünden açılmaları
    veya açılma ihtimalleri beni geriyordu

    yine genç kızlığın getirmiş olduğu ve bazen çok ağır baskılar yapan
    elini tutucak
    tuttuğunda hayaller kurdurucak
    bir gönül yandaşı lazımdı bana

    ilk bakışta kimse cazip gelmiyordu ama lazımdı
    kim olduğunu bilmeden kapının çalmasını beklemek gibi
    ufukta görünen her arabanın sizi gideceğiniz yere zütürecek olan mı? bakışı idi benimkisi

    üniversitede ki rahatçılık
    okulu, aileye hesap vermeden kırabilme lüksü
    ve genç olmanın verdiği enerjiyi durduracak
    ve bir nevi kötü şeylerden korunma taktiği olarak
    sevgili iken iyi bir profil çizmek zorunda olunması gerektiğini düşündüğüm için
    uzun süredir arkadaşlık yaptığım
    hani hadi lan desem aşka koşucak bi delikanlıyla çıkmaya başladık
    arkadaşken ki samimiyet
    arkadaşken ki değişik konulardan konuşabilme yeteneğimizi kaybettiğimi anlamam çok da uzun sürmedi

    zor bir kız değildim aslında
    sadece bir genç kıza nasıl davranılması gerektiği konusunda
    yeterli bilgiye sahip olmayan
    sevgiliyi sahiplenmeyi köpek eğitimi şeklinde yapmaya çalışan
    bir genç kızın bazı heveslerine müdahele ederek
    hem özgürlükten hem aşktan kısan erkeklerle tanıştım sadece
    Tümünü Göster
    ···
   tümünü göster