korkudan kahve falıma bakamadı olaylar gelişti

alasın varlığı bir nebze de olsa beni rahatlatıyordu. nerede olduğunu sordum. sana ulaşmam kolay değil diyordu. onca zaman uyanık, uyku halindeydin. sana ulaşmam bundan kolaydı. şimdi dünyadayız ve sana bu kadar kolay ulaşamıyorum. anlamıştım bu durumu uzun süredir zaten dünyada olduğuma dair bir kanıt bile yok. ben bunları düşünürken yaşlı adamla tanıştın mı dedi? hangisi köyde olan mı? evet. o sana yardım edecek. peki ya sen? onca şey öğrendim benim bu olaylarla ilgim yok. geçmişte yaşanan bir durumda adeta beni andıran birinden söz ediliyor. Evet o sensin. Bir den gülmeye başladım. sinirden gülüyordum. 1900'lü yıllar ne beni. hangi yıldayız biz? insanlar içinden bu olaylara dayanabilecek kişileri seçiyoruz. kim? bizler. sen, o adam gibi... neden ben? diğer insanlar bu durumda ya deli olur ya da felç geçirir ya da ölür kimse bunları kaldıramaz.