bu başlık benim için küçük bir adım olacak

benim çocuklukta ilkokul sıralarında başlayan ve hala da devam eden, şuan hepsi türkiyenin dört bir yanında olsa da bir telefonuma ilk uçağa, otobüse atlayıp yanıma gelecek 5 tane dost gibi dost. lisedeyken benim hayatımın çekilmez olmasını kıran tek dayanağım bu adamlar oldu. ilkokul ve lise yıllarımın geçtiği yer küçük bir şehir olduğu için yaşıtım olan olmayan herkesle tanışıyordum zaten. sokakta yürüyemezdim selamlaşmaktan. aşırı sosyal bir insandım yani. zaten saçlarım çok dikkat çektiği için yoldayken arkamdan bile bağırırlardı turuncuu diye gelip selamlaşırdık. ilkokul,lise yıllarımda da derslerim iyiydi iyi bir lisede okudum. şimdi de çok şükür iyi bir üniversitedeyim. lise hayatımda her şey yolundaydı ama tek ekgib vardı.bir kız arkadaş. şimdi bu cümleyi okuduktan sonra herkesin kafasında elini gibmekten eli nasır tutmuş bunu değiştireceğini sanıyor burada edebiyat yapacak amk malı gibi düşünceler olacak. evet hala bir yalnızlık sorunum var asıl değiştirmek istediğim bu değil. komple bir değişim. neyse lise hayatımda boyunca sadece 1 tane kız arkadaşım oldu o da başka bir şehirdeydi zaten. olayı yukarıda verdiğim başlıktan uzun uzun okuyabilirsiniz.