bedensiz varlıklar ve insanların savaşı bu

diye düşündüm niye karşı çıkmadı derken anladım betül, betül seyitte kaldı emreyi hastaneye yatırdım polis ifademi aldı kalp krizi geçirmiş ama bedenin dede pence izlerine benzer izler varmış ne olduğunu anlayamamışlar. uydurdum birşeyler polise hastane koridorlarında emrenin uyanmasını bekledim bir tane kadın yaklaştı emre *** yakınımısınız fılan dedi kardeşiyim dedim görüşün ama konuşturmayın çok yorulmuş dinlensin dedi. odaya girdim emrenin gözleri açıktı ağzını oynatıyordu ne dediğini anlamak için kulağımı emrenin agzına yaklaştırdım dinledim. emrenin ağzından şu kelimeler döküldü "dıbına koyacam onun" ben gülmeye başladım koydun lan zaten dedim ben değil otuz yıldır intikam için bekleyen mehmet dede değil sen koydun dıbına sabın. sen koydun dedim. emre bunu duyunca çok sevindi pis pis gülücekti anladım ama gülemiyordu muallak :D. aklıma mehmet dede geldi onunla görüşmem lazımdı derken zaten mehmet dede beni aradı. bir kafe ismi verdi gel "yalnız" görüşelim diyordu. bende emreyle vedalaştım hemen kafeye gittim gittiğimde mehmet dede yalnız başına manzarayı seyrediyor çayını yudumluyordu yavaş adımlarla masasına yaklaştım ve mehmet dedenin karşısına oturdum
ben:eee şimdi ne olacak ?