beyin tümörünü nasıl yendim

evet beyler burda size gerçek bir olayı anlatıcam. yanlız okumadan önce slow bir şarkı açarsanız daha iyi olur.

evet arkadaşlar. sene 2010. ygs ye ikinci hazırlanışım. izmirli olan panpalarım bilir 250 numaralı otogar otobusu vardır. ona bindim dersaneye gidiyorum. otobus gene tıklım tıklım. o yuzden ayakta gidiyorum. öğretmen evinin orda uzaklara dalmısken bırden bir şey oldu. gözlerimde siyah noktalar oluşmaya başladı. nefes darlıgı cekmeye basladım. sonra bır anda gozume perde indi beyler. bilmiyorum daha once basına gelen varmı bir anda her yer karardı. sonra yavas yavas gormeye basladım. ama sankı gorusumun parlaklıgı artmıs gıbı her seyı ınanılmaz parlak goruyorum.o kadar parlakkı 1 mt ilerim bembayaz. sadece yanımda bana ilginç gözle bakan insanları gorebılyorum. cunku su gıbı terlıyordum bıraz kamburlasmıstım ve emınımkı yuzum sapsarıydı. ınmem gereken duraga bır durak kalmıstı. nasıl ınecegım dıye dusunurken bıraz kendıme geldım. bu olayın aynısı bır oncekı yıl dersanede basıma gelmıstı. sınıftayken bu krız tutmustu bnde tuvalete gidip basımı duvara yaslayıp pencereden temız hava alınca duzelmıstım. bu umutla duraga gelınce kendımı attım assagıya. ama cıdden attım. sokaga ındıgım anda gene aynısı olmaya basladı. gittim orda bi telefoncu dukkanının yanındakı duvara yaslandım. nefes almaya basladım yavaş yavaş. gözlerim açılmaya başladı. yavaş yavaş dersaneye gittim. dersaneye varıncada rahat bır nefes aldım ve sınıfıma gıttım.

aynı gunun akşamı bizimkilere bir şey anlatmadım. sonra bır kac gun gectı. sonra evde annemle otururken bir anda aynı belirtiler görünmeye başladı. ama bu sefer daha azdı. baş dönmesi yok denecek kadar azdı ama gene gozumde sıyah noktalar goruyodum. annem sordu ıyı mısın oglum dıye. bende ona bır kac gun oncekı olayı anlattım. oğlum neden erkenden soylemıyosun dıye benı azarladı. bızım eve yakın bakı uzun hastanesı var. bilenler vardır. oraya gittik. orda tomografi cektırcekdık. tomografı cıhazı arızalıymıs. MR cektırdıler. (panpalarım tıp bılgım cok az. eger yanlısım varsa uyarın.) doktor aldı MR fotografını. ciddiyetle inceledi. annemde her halınden korkmus oldugu bellıydı. doktor bana bırkac soru soru olayla ılgılı bende cevapladım. adam bana uzun sure baktı sonra dediki:'beynınde orta buyuklukte bir cisim var. tümör olup olmadıgını bılmıyoruz tomografi cihazıyla çıkar. ama umudunuzu kaybetmeyın. belki başka bir şey olabilir'. ama yalan soyledıgı bellı oluyodu. dedik baska ne olabılır. adam cevap vermedı. annem caktırmıyodu ama cok uzuldugu her halınden bellıydı. hemen babamı aradı. konusurken sesı aglamaklı cıkıyordu. cunku eğer tümör ise kurtulma şansım pek yoktu diye tahmin ediyorum. babam hemen dedı konak a gelin. işyeriimiz ordaydı. ordan alsancakda baska bı hastanede tomografi cektirirz dedi. bizde tamam deyip atladık taksıye gıttık konak a.

işyerine geldiğimizde babam hazırdı zaten. onunda yuzu ınanılmaz asıkdı. işyerindeki elemanlar sadece gecmıs olsun dıyebıldıler. uzulme diye teselli bile veremediler. babam annemın halını gorunce sen işyerinde kal dedi. annem ısrar etsede genede kaldı. babamla ben cıktık yola. hemen bı taksıye bındık. atladık taksıye alsancak a dogru yola cıktık. yol en fazla 10 dk sürüyodu. ama benım hayatımdakı en uzun 10 dk oldugunu soyleyebılırım. kendı ıc hesaplasmam mı dersın, ne kadar hayatım kaldı onu mu dusunurum dersin, ne yapmam lazım bu surede? boyle sorular ıcerısınde iken geldık alsancak hastaneye. babam gıttı hemen olayı anlattı. ordakı bankodakı kadın tamam dedı sizi 10 dk içinde alıcagız dedıler. bizde hastane ıcınde oturup beklemeye basladık. babam benımle yola cıkdıgımızdan berıdır 5 cumleden fazla bır sey soylememıstı. ordada otururken konusmadı. o sırada 25 26 yaslarında bi çift geldi. bankoya gıttıler kadınla bırsey konustular. o sırada bir anda cıdden dank ettı kafama. ben evlenemıcektım. benım bir hayatım olmayacaktı. benım cocuklarım olmayacaktı. benım ılk maaşım olmayacaktı. ben torun sevgısı nedır anlayamayacaktım. ben boyle sorular ıcındeyken kadın bır doktor geldı. adımı soyledı. bende tomografı makınesıne girdim. dediğim gibi tıp bılgım yok makınayı anlatayım bılen panpalar adını soyler. bı alet var. uzanıyosun ıcıne. yattıgın yerde senı bı aletın ıcıne sokuyolar. 15 dk boyunca gozlerın kapalı. biplemelerle ve cızırtılarla dolu seslerle gecen bir seans oluyo. avatardakı makınelere benzıyo bıraz. ama bıraz seslı halı. bırde lazer ısını uzerınızde gezıyo. onu hıssedebılıyosunuz.

15 dk sonra seans bitti. doktorun yanına gittik. doktor bana bılgısayardakı beynımın goruntulerını gosterdı. bana oncekı doktorun tümör dediği yeri gösterdi. yüzünde bi gülümseme vardı. benı hayatımda hıcbır gulumseme bu kadar rahatlatmamıstır. dedi ki eskı doktorunuz hata yapmıs, senın kafatasının ıcınde tumor yok. o anki rahatlamayı anlatamam. sorduk bızde pekı bu sekıller nedır dıye. kadında anlattı bize. meğerse insanların kafatasının içinde hava boşluları bulunabilirmiş. bendeki hava boşluğuda yarım santim buyuk oldugundan eskı doktor onu tümör sanmış. neyse biz doktora teşekkür ettik ve cıktık işyerine. babam müjdeli haberi yolda verdıgınden herkesın gozunde mutluluk vardı. annemin gozu mutlulukdan yaşlıydı. akşam olunca babam hepimizi yemeğe zütürdü. belki binlerce kez mangal yemişimdir ama o akşam yediğim mangal bana en lezzetlı gelen mangaldı. içtiğim su sanki bana can veriyordu. insan hayatının degerını kaybetmeye yaklasınca anlıyor.

panpalarım bu hikaye kesinlikle gerçektir. umarım diğer saçma baslıklar arasında kaybolmaz. bu hikayemi hayatımda en yakın arkadaslarım harıc kımseye anlatmadım. burdada yazcagım hıc aklıma gelmedı. özellikle bugun yazma sebebim berkin elvan kardeşimizin ölmüş olması ve insanların onun arkasından konuşması. bu olay benım basımdan gectıgınde ben 19 yaşındaydım. berkın basından gaz fişeği ile vuruldugunda 14 yasındaydı.. biraz bu gözle bakın duruma.

okuyan panpalarıma teşekkür ederim. gececiler için bir daha uplatıcam bu başlığı. gece de okursanız muhabbet edebiliriz.