kucuk iskender

hepimiz karanlığa sığınmış böcekler değil miyiz aslında...
antenlerimiz korkuyla, acıyla ,aldatılmanın ironisiyle titremiyormu sanki...
saklandıgımız yerden yeryüzüne, yeryüzünün kötü adamlarına şüpheyle yaklaşmıyormuyuz?
bizlerde delirmiyecekmiyiz bu sistemde, bu koşullarda, bu baskıyla...
her an üstümüze bi terlik inebilir, sevgilimizin yüzü cibinlikle örtülebilir ya da ruhumuza sıkılan bir filtre zehrin doruklarına ulaşabiliriz.
artık mutluyuz.
çünkü bunca böcek savarın saldırıya geçtiği bir coğrafyada ters dönsek bile hala oynatabiliyor ve gökyüzüne , gökyüzünün şahane yıldızlarına.
yıldızlardaki küçük prenslere umutla bakabiliyoruz.
iyiyiz, iyiyiz...
hakikaten iyiyiz.
öldüremiyorlar .
ezemiyorlar.
milyonlarcayız.
dahada milyonlara katlanacağız.
gülümseyin ve gülümseyebildiğiniz için ağlayın