kurmaca bir hayat hikayesiiii

Yok artık bu kadarıda olmaz heralde deyip kendime bir tokat yapıştırdım ama
nafile, gördüğüm manzara hala aynıydı. Masamda oturan kişi televizyonda tanıştığım meleğimden başkası değildi elbette.Ben ayakta öylece dikilirken
beni farkedip bozuk türkçesiyle bişeyler söyledi bu, ben anlamadım tabi ilk başta ikinci defa söylediğinde anlamıştım, beni fotoğraf çektirmek isteyen
bir hayranı sanmış.O an şaşkınlığımı yitirip surat ifademle buna bir gibtir çektim sen kimsin ki seninle fotoğraf çektiricem dercesine. Bilinçsizce
yaptığım bir hareketti tabi bu, anlık bir tepkiydi.Bu seferde hatunun şaşkın ama bir o kadar da kızgın bakışlarına maruz kaldım, hemen toparlamaya
çalışıp aynı surat ifadesini biraz değişirdikten sonra kafamla yerde duran montumu işaret ettim.