korkudan kahve falıma bakamadı olaylar gelişti

Koşmaya devam ederken bu varlıkların etrafımdan kaybolduğunu farkettim o gülüşmeler ses tonları, rüzgar gibi etkiler ortadan kalkmıştı. Gördüğüm de bir şey yoktu. O gece bir yere gidip geceyi geçirmeliydim. etrafıma göz attığımda her hangi bir ışık izinden eser yoktu. ne bir ev ışığı ne bir sokak ışığı... Geldiğim yer ıssız bir orman... Sakin olmaya nefesimi iyi kullanmaya çalışıyordum. Nefes nefese kalmıştım çünkü. tempolu adımlarla yürürken bir ağaç kavuğu buldum dibi oldukça geniş bir kavuk. geceyi burada geçirebilirdim. içeri girdiğimde artık böcekmiş hayvanmış umrumda değildi. demin gördüklerim bana yeterdi. belimdeki örtüyü yere serdim şuan çırılçıplaktım. biraz gözlerimi kapatmaya çalışıyor, bildiğim duaları ediyordum. Gözlerim o an kapandığında bir dokunma ile irkildim. gözlerimi direk açtım. etrafta bir şey yoktu. sağıma soluma bakıyordum... Bedenimi saran bir duman olduğunu farkettim yine onlar diye kaçacaktım ama korkma diye bir ses beni uyardı!