neden asosyal piçlersiniz cevabı burada

yemek yedim yazmaya devam edebilirim..

şimdi geçmişte neler yaşadınız? bu kadar içe kapanık.. pısırık nasıl oldunuz?

sevdiğiniz kızlara neden hiç açılamadınız? neden hiç sohbetiniz olmadı onlarla?

karşılıksız sevdiniz ya da hoşlandınız belki de.. ama hiç bir zaman seni seviyorum

diyemediniz, diyemedim... geçmişle yüzleşmek mi lazım bir kenara atmak mı lazım??

ben bir kenara atmayı tercih ettim... sizde bir kenara atın geçmişle mücadeleyi bırakın..

önceki part'ta geçmişe döneceğimden bahsettim.. ama dönmedim çünkü ışıklı bir yol bulamadım..

sizde bulamayacaktınız çünkü.. kafada bitirmelisiniz her şeyi.. ama size anılarımdan bahsedebilirim..

lise 2 nin ilk dönemini bitirmiştim.. nakil oldum 2. döneme başka bir lisede başladım..

buraya dikkat!! babamla beraber sınıfın önüne kadar geldim.. babam beni uğurladı ve gitti...

ilkokul bebesi miyim lan ben? sınıfa oturdum ders başladı.. hocalar falan beni soruyor..

ismin ne? nereden geliyorsun gibisinden .. memleket ne falan.. zil çaldı...

etrafımı 4 kız birden sardı hayatımda ilk defa böyle bir şeyle karşılaşıyordum inanın..

soru yağmuruna tuttular bazısı elini uzattı..(ilk defa kız eli tuttuğum için kızardım)herkes fark etti tabi

kızardın falan deyince.. iyice kızardım.. ama kızla da tokalaştım sonra 2-3 erkekte geldi..

sevgilin falan var mı? daha önce çıktığın biri var mıydı? gibisinden sorular sordular o 2-3 erkek

sonradan anladım ki bunlar sınıfın basketçisi, popi diye tabir edilen arkadaşlarmış..

bende hiç olmadı o işler bana göre değil falan dedim.. kızlarda var tabii.. ilk sorulardan biri de

basket oynuyor musun? sorusuydu.. inanın elime basket topu değmemişti bile.. hayır dedim..

omuzlar falan geniş olunca bi an öyle sandık dedi arkadan bir ses.. zil çaldı herkes dağıldı..

ilerleyen günlerde ise kantinde yemek yerken sınıfın en taşı karşıma oturmuştu.. (en azından benim gözümde öyleydi)

alışabildin mi? gibisinden sorular soruyordu ben önceki partlarda da söylediğim gibi evet, hayır, aynen

gibi kelimelerle cevap veriyordum robottum adeta.. ses tonum berbattı. sanki 2 saat önce derbiden gelmişim de onun

yorgunluğu vardı kız sıkılmış olacak ki kalktı gitti zaten... daha sonra hep erkek arkadaş grubum oldu..

ara sıra onlarla laflarken biz de seni bebe falan zannettik öyle kızlarla konuştuğunu görünce dediler..

yok ya dedim işim olmaz.. gerçekten işim mi olmazdı yoksa karşı cinle konuşmayı beceremiyor muydum?

lise hayatım boyunca bunun nedenini aradım bulamadım.. sizde bulamazsınız tahminimce.. ama bu size bir yol

olsun o kadar ilgiye karşı ben gibtir çekmiştim.. karşıma oturan kızla muhabbet kuramamıştım.. ortak yanlarımızı

bulamamıştım.. ortak yanımız çoktu aynı sınıfta aynı hocalarla ders görüyorduk ama ağzımızdan iki kelime çıkartamıyordum..

bunu anılarımı başlarda fark edemesem de ilerde hep sorun ettim kendime.. son sene o en baştaki itici "a" harfini silmeye

kararlıydım.. peki ne mi yaptım.. ilk önce hayatımı değiştirdim.. derslerime, hayatıma olan tembelliğimi değiştirdim..

"hayatınız sıradansa sizde sıradansınızdır onların gözünde"