hayatından hiç memnun olan var mı beyler

yok olması da mümkün değil.

nedenleriyle irdelemek lazım. başlayalım o zaman.

diyelim ki üniversitelisin son sınıf mezun olacaksın. hayat seni bekliyor. bakalım;
devlete gireyim desen yerin garanti olur, maaşın garanti olur, giriş çıkışın bellidir, hakkını alırsın falan eyvallah ama girdiğin pozisyonda kıdem alman için, kariyerinde yükselmen için kırk dereden su getirmen lazım. çünkü seninle aynı şartlarda olmadan senin bulunduğun yere gelen insanlar var. bu insanlar ya a tarafından ya b tarafından geldi. onların geliş süreçleri gelişim süreçleri uzun yıllara dayanıyor ve bir birliktelikleri var. şimdi a tarafındaysan kamudasın rahatsın. ama b grubundaysan kamuda rahat değilsin yarın soluğu şırnak'ta almayacağının garantisi yok. ve hatta yaptığın işle ilgili yapısı, binası olmayan sadece lojman adı verilen bir ev olan bir yere bile atanabilirsin. sabah gideceğin bir işin yok. ama devlet memurusun. pasifize edilmiş. refize. maaşın yatar. iş yapmazsın. dolayısıyla kariyer yok üstün çizildi. geçmiş olsun.

"taraf olmayan bertaraf olur" demişti başçalan.

devam edelim. gelelim özel sektöre.
bu devr-i devranını gibtiğiminin sürecinde özel sektördeysen vahşi hayatın içine düşeceksin bunu bil. üniversite sana çok şey katsa dahi teknik lise mezunu biri tarafından züt edilme şansın çok yüksek. elbette özel sektör esnek. kişiye odaklı. sen ne kadar sağlamsan konumun o kadar sağlam. bir hayatta kalma mücadelesi. kişi ister üniversite mezunu olsun ister lise fark etmez. eğer bilinçli olmayıp kendini geliştirmez, yenilemez ise özel sektörde yem olur. ne dedik temeli insanın kendisi. kendisini geliştiren, ayık olan özel sektörde bazen devlette olmaktan fazla rahat eder. akılla alakalı.

özel sektör ile kamu arasındaki ayraç beyni kullanmaktır.

sonuç itibariyle geliştirin kendinizi yerinizde saymayın. ülkenin anasını gibtiler. yarınlarımızı çalıyorlar. çalınan şey gelecek. ve geleceğin telafisi yok.