hayatından hiç memnun olan var mı beyler

benden size bir tavsiye ciddiye alır misiniz bilmem ama bir kişi bile üşenmeyıp okursa kendimi daha iyi hissedecem.

benim tanıdığım insanlar genelde insanların kötü niyetinden çıkarcılığından şikayet eder onların hep parası için onunla ilgilendiğini düşünür. bence mutluluk merdiveninin ilk adımı ihtiyacından fazlasıni istememektir az önce de yazıldığı gibi insan fitrat olarak hep daha çok paraya, mala mülke programlanmiştir bunlara ulaştığında para için monotonlaştirdigi hayatına bakar ve huzur sükunet ister fakat onu bırakırsa içinde kendisini bulduğu mülkiyetini de kaybedeceğini sanar. ben size hayal kurun demiyorum makul olanın dışına çıkmayın diyorum bir ekmek size yetiyorsa eve iki ekmek almayın mesela bunun yerine ona ihtiyacı olanlara bırakın ekmeği. tabii içinde bulunduğumuz kapital sistem bu tür düşünceleri körükler siz bu yazıyı okursunuz 'doğru lan öyle yapmalıyım belki' dersiniz fakat sabah uzandığınızda beyniniz tekrar saçma sapan ihtiyaçları ile hipnoz edilecek bu yazıyı hatirlayak olsanız bile 'ulan benim bir arabaya ihtiyacım var gidip en iyisini almalıyım' diyeceksiniz. buna ulaşacak paranız yoksa tekrar mutsuz olursunuz. diyelim ki paranız oldu ve aldınız iki gün bir uyuşturucu gibi mutluluk yaratır sizde. üçüncü gün sonra tekrar aynı duruma dönersiniz 'bu sene kesin maldivlere tatile gitmeliyim' dersiniz. demem o ki ancak kibirinizi ve nefsinizi kaybettiğinizde mutlu olursunuz. çoğumuz bunu okumayacak biliyorum okuyanlar da yarın unutacak ama ben bunu kendi egomu tatmin etmek için değil sizin egonuzu sınırlamak için yazdım.