ablam ben abim ve saçma bir hayat

hulusi gerçekten çok ilginç biriydi, ama gerçek bir dosttu. sınıfta busenin yanına gittim.

-arkadaşların iyi mi? bir şeyleri var mı?
-sanane.
-ne oldu? hep kazanmak zorunda mısın?
-oğlum sen manyak mısın, ne kadar yüzsüz bir insansın hala gelmiş benimle konuşuyorsun.
-gibtir git.

buse artık benim için tamamen bitmişti, ama adamları iyi dövmüştük. ilk defa bi kavgada galip gelen taraf benim takımımdı, sayıca fazlaydık ama sonuçta dövmüştük.

eve doğru giderken yolda ebruyu görmüştüm, küçükken bununla hep oyun oynardık, ama gerçekten tam bi huurydu. benim fobim vardır böceklerden felan korkarım, ulan dayaktan korkuyorum, küçücük hayvanlardan korkuyorum, yaşama amacım ne ki benim? memesi sürekli büyüyen bir ablamın olduğunu hatırlayıp kendimle gurur duyuyorum, rahatlıyorum. küçükken yine oyun oynarken bu ebru kevaşesi bana şaka yapmak için sırtıma hamam böceği oyuncağı koymuştu, gerçekten çok benziyordu. hamam böceğinden de afedersiniz it gibi korkarım.

-god belinde hamam böceği varrrr!!

beyler size abartısız söylüyorum bu sözü duyunca birden yola doğru koşmaya başladım ağlayarak. deli gibi bağırıyorum koşuyorum zıplıyorum ki düşsün diye. koşarken birden babam çıktı karşıma.

-noldu oğlum?

ağlayarak bağırıyorum deli gibi, adam da bir şey oldu sanıyor amk.

-babaaaaaaa belimde hamam böceği var babaaaaaaa ne olur al onuuuuuuuuuu

o anda öyle bakmıştı bana, hala unutamam.. bu olaydan sonra bayaa dışarı çıkmamıştım utancımdan, ebru tam bi huursun...