sutsuz nuri

Tacitus, Suetonius ve Cassius Dio gibi önemli tarihçilerin hepsi de Flaviuslardan sonra gelmişlerdi. Üçü de senatör ya da equestrian sınıfına mensuptu. Princeps ile yaşanan çekişmelerin çoğunda senatodan yana tavır almışlardır. Bu da bilinçli veya bilinçsiz olarak taraflı bakış açılarına yol açmıştır. Suetonius On iki Sezar'ın Hayatı adlı eserine başladıktan kısa süre sonra resmî arşivlere giremez olmuştur. Bu yüzden iş Claudius ile ilgili yazmaya geldiğinde (daha evvelden toparlanmış olan Augustus'un mektupları hariç) Suetonius ikinci el kaynakları kullanmak zorunda kalmıştı. Eserinde imparatorun ağzından bir alıntı yoktur. Suetonius Claudius'u gülünç biri olarak tasvir eder, eylemlerinin büyük bölümünü küçümser ve dönemindeki başarılı işleri maiyetine atfeder.[46] Tacitus senatör arkadaşları için hikâye yazmış ve her imparatoru kendi seçtiği bir modele uydurmuştu.[47] Claudius'u pasif bir piyon ve aptal olarak tasvir etmiş, işi eserlerinde Claudius karakterini es geçmeye kadar vardırmıştı.[48] Claudius'un Lyon tabletindeki konuşmasını bile imparatorun kişiliğini yansıtmayacak şekilde düzenlemişti. Dio daha tarafsızdır ancak görünüşe göre Tacitus ve Suetonius'u kaynak olarak kullanmıştır. Bu yüzden zayıf, aptal ve başkalarının etkisi altında kalan Claudius imajı uzun müddet devam etti.

Zamanla Claudius tarihçilerin anlatıları dışında büyük ölçüde unutuldu. Kitapları içerdikleri konulara olan ilginin azalmasıyla birlikte kayboldu. ikinci yüzyıılda Claudius'la doğum günü aynı olan Pertinax'ın kutlamaları Claudius'u gölgede bıraktı. Üçüncü yüzyılda Augustus Gothicus Claudius'un adını gaspetti. Öldüğünde o da tanrılaştırıldı ve Panteon'da Claudius'un yerini aldı.