beni tarihle yargıla

ne küçücük bir mumum alevi adar ufaktik ne de bir sis katmanı kadar devasa.
insandik biz. dili olan. üstelik kendini anlatmak ve tanitmak icin kullanmamiz gereken bir sey olan dil... kulakları vardı onlariın.,beyinleri vardı duyduğunu anlayabilsin diye.ama buna ne gerek gördüler ne de bizi gördüler. yoksaydilar bizi. kelimelerimizi sarhos bir insanin sayıklamalariından farksız saydılar. tek istegimiz degil miydi ki? anlasilmak, sesimizi duyurmak. aman tanrim ne buyuk bir istek degil mi bu? ha cennetten iki katli havuzlu villa istemissin Tanridan. ha anlasilmak. ikiside cok buyuk seylerdi galiba. yoksa nefes almak kadar siradan, işemek kadar rahatlatici mıydi?
gece kafan yastıkla sevişirken, birden suan çalan şarkı olma şerefine nail olan bir şaheser. gözden kaçip uzaklasmak isteyen ancak yerini yurdunu terkedip gidemeyen bir gözyaşı. iste o gozyasi her seyi geride birakip özgürlüğüne kavuşsa her sey yoluna girecek gibi.
keske anlasalardı.ne ülkeyi istedi nede kana susamıştı.o sadece esitlik istemisti. cografyanin kader olmasina karsi cikmisti. ayni gokyuzunu paylasiyorduk. ayni günes isitmiyormuydu hepimizide? güneş dogarken, günese onlardan daha yakin oldugumuz icin miydi bu kinleri? oysa onlarda batarkenyakindi güneşe. cok muydu isteklerimiz. insanlari asıp ,sürgün edecek kadar agırmıydı bu ufacik iategimizin karsiligi?