korkudan kahve falıma bakamadı olaylar gelişti

Sabah uyandığımda her şey keşke rüya olsaymış, rüya içinde olsaymışım diye dua ediyordum ama eve tekrar şöyle bir baktığımda rüya değildi, üzülerek buna kanaat getirdim. Şimdi ne yapacaktım peki. Onca şeyden sonra doğru düzgün hayatıma devam edebilecekmiyim. Güneş ışığı yavaş yavaş ortaya çıkınca ilk işim köy kahvesine gitmekti. Sabah birçok kişi oraya gidecek, orda olan kişilerle bu durumu tartışır konuşabilirim diye düşündüm. Biraz acelece kahveye vardım. Kahveye girdiğimde selam vermiştim. içeride 5 6 kişi vardı ama kimse selamımı almadı. Yüzüme bile bakmıyorlardı. Ne vardı lan ben de tiksiniyorlar mıydı. Daha dün ist geldim diye herkes selam veriyordu. giberim hepinizi – diyerek içimden oturdum masanın birine. Bir tane çay istedim. Kahvedeki adam somurtan bir yüz ile getirdi, teşekkür ettim ama bir gib demedi. Biraz oturup buradan gibtir olup gitmeye karar vermiştim. Anasını giberim bu köyün inebolunun diyordum kendi kendime.