gençken tanrıya bana bir kız arkadaş

o huur çocuğunun birasını zütürdükten sonra kardeşimle birlikte annemi salondan kaldırıp arka bahçeye kadar taşıdık. salon zeminindeki kanı temizlemek 1 günümüzü almıştı. kardeşim sürekli annemin niye bu kadar uzun süre uyuduğunu ve heryere kırmızı şey bulaştığını sorup duruyordu. henüz yaşı çok küçüktü birşeyin farkında değildi ve henüz kirlenmemişti de. bu ailede yaşamayı hakedecek kadar kötü birşey yapmamıştı. ona sarıldım sıkıca sonra ağlamaya başladı. bir daha ağlama sesi çıkaramayacak hale gelene kadar boynuna sarılmaya devam ettim. bu aklınızda olsun beyler. cüssesi ne olursa olsun boğulan herşey müthiş bir direnç gösteriyor ve tırnakları pençeye dönüşüyor sanki. babam bunu farketmemişti bile zaten hiçbirşey farketmezdi. kilere inip kış günleri için sakladığımız yakıt bidonlarını aramalıydım. akşam itfayeye ve olay yeri inceleme epey meşgul olacaktı. sanırım ben de polise babamın nasıl cinnet geçirip evi ateşe verdğini anlatmakta oalcaktım.