beyler psikiyatıra randevu aldım

beyler küçükken su içerken boğulcam sanardım yudum yudum içerdim yüz üstü uyuyamazdım organlarım ezilecek korkusuyla bunları yendim ama ergenlikten beri belki biraz daha öncesinden üzerimde bi yalnızlık duygusu var sanki yokmuşum gibi hissediyorum insanlarla sırf alışkanlıktan konuşuyorum gibi her şey çok basit ama insanlar karıştırıyo gibi bu yalnızlık duygusunu yenmek için inadına ınsanlarla samimi oldum ama daha cok nefret ettim değerleri davranışları o kadar yapmacık ki o hiyerarşı toplumun yapısı eziliyorum sanki beyler sanmayın silik bi tipim aksine çok sosyalim bunu yenmek için ama olmuyo bir sürü insan varken yalnızım içim sıkılıyo ateistim ailemle bağım yok aşık falan değilim beni çok kuvvetli bağlayan bi ideolijimde yok sanki boşluktayım
dayanamadım böyle yazıldığı gibi değil anlatılmıyoda gittim aldım randevu daha önce giden varsa konusalım