korkudan kahve falıma bakamadı olaylar gelişti

Yapacak bir şey yoktu aynı kelimeleri tekrarlayıp duruyordum. aniden elektrikler geldi. ışıklar yandı, balığın ışığı dışarının ışığı. ( elektrik yok muydu var mıydı bilmiyorum, sadece elektrik gelir gibi oldu.) bu aydınlanma ile birlikte sesler gitmişti ben de ayakta değildim artık yataktaki bene geri dönmüştüm ve tam anlamıyla uyanmıştım. nefes alışımı şuan bile hissediyorum öyle içten ve korkuyla alıyorumki hayal edemezsiniz. anne diyip bağıracağım düşünün o derece ama kımıldamamayı tercih ettim. bir süre böyle kaldıktan sonra her şey normale dönüşmüştü ya da ben öyle sanmıştım. böyle rüyaların dıbına koyim diyordum. salondan oyuncak sesleri geldi birden. küçük kardeşim var oyuncakları salonda duruyor. ben de daha geç değil o oynuyor sanıyorum. dedim bu çocuk ne yapıyor bu saate dıbına koyim diyip içeri gittim.