kız kardeşimle ormanda kaybolduk

Ormanda yürümeye başladık, çok efor sarfetmiştik ve kahvaltıyı yapalı çok zaman geçmişti, neyseki ormandaki az sayıda bulunan böğürtlen imdadımıza yetişti, bu bizi bir saat daha tutardı.
Saatlerçe yürümeye devam ettik, derelerden geçip tepelerden tırmandık, nihayet gözlerimizin alabildiği bir noktada bir baraka gördük. Heyecanla koştuk barakaya, önüne vardığımızda nefes nefese kalmıştık. Biraz soluklandık, baraka çok eskiydi ve yıllardır kullanılmadığı belliydi, ürkütücü bir hali vardı, girmek istemedik. Bir süre civarda dolandık, ancak hava kararmaya başlıyordu ve bir seçim yapmak zorundaydık, ya barakaya girecektik ya da ormanda tehlikelerin içinde bekleyecektik. Kız kardeşimi cesaretlendirdim, ikna ettim. Barakaya emin adımlarla yürüdük. Kapının önünde durup gözlerimizin içine baktık, kafamızla onay verip kapıyı açıp içeriye ilk adımlarımızı attık...