psikoloji içeren bir hikaye

Bir şey söyleyemedim daha sıkı sardım onu, kafasını göğsüme gömdü biraz öyle kaldık içimden ağlamaması için dua ettim çünkü Gizem’i üzmeye katlanamam. Saçlarını okşamaya başladım, birkaç dakika sonra kafasını kaldırdı biraz çekildi suç işlemiş çocuklar gibi kafası önünde. Onu üzmeye dayanamam gerçekten dayanamam, ondan uzaklaşmak da istemiyorum, şimdi bile geri çekildiğinde canım yandı. Onu sevmeyi ne kadar çok isterdim, birini sevmek bu kadar mı zordur? Belki bana kızıyorsunuz ama gerçekten duygularımı harekete geçiremiyorum. Gizem’i sevmeyi başarsam Ece’ye yaptığım haksızlığın vicdan azabı ile nasıl yüzleşirim? Birini artık sevemeyeceğime o kadar inandım ki kendimi yanıltmak istemiyorum yanılmaktan çok korkuyorum. Eğer bu konuda yanılırsam inandığım hedeflerim konusunda şüpheye düşeceğim ya yanılıyorsam çelişkisini yaşayacağım işte bu şekilde içimde büyük bir kördüğüm yaptım ve bu işin içinden çıkamıyorum…