13 yıllık hikayemi anlatıyorum

---devam---

Eve dönerken ismini nasıl öğreneceğimi düşünüyorum çıksam karşısına ismini sorsam hayatımda tecrübe ettiğim bi şey değil çok heycanlanıp saçmalarım vazgeçiyorum ve boş boş hayallerle evime yürüyorum. Aradan sonra dersanenin olduğu ilk gün tüm hazırlıklarımı tamamlayıp erkenden çıkıyorum evden dersanede beklemeye başlıyorum yaklaşık yarım saat kızın sınıf kapısını kesiyorum ama yok gelmiyor. Dersim başladığından ayrılıyorum oradan. Teneffüs olduğunda tekrar iniyorum ve izlemeye başlıyorum yok yine göremiyorum .Derken aklıma dahice bir fikir geliyor kızla aynı sınıfta okuyan tanımadığım bir çocuğa selam veriyorum ve kızı tarif edip ismini soruyorum ve çocuk bana o ana kadar en mantıklı gelen taktiği söylüyor;
-Senden selam söyliyim istersen.
+Harika olur bunu benim için yapar mısın?
-Yaparım tabi ya bu işleri bana sorucan.
+Tamam sonraki ders burada buluşalım tekrar.
Çocukla 2 dakikadır tanışmama rağmen muhabbetinden tam bir boş beyinli olduğu belli oluyordu ama yinede güvenim sonsuzdu heyecanımda doruktaydı aşık olduğum kıza benden selam söyleyecekti.