cümbüş ü alem

(taçlandırılmış bir ömrün yapraklarını düşürüyoruz toprağa tutunmuş dallarından
Yağmurun gıdıklayan serinliğiyle değişiyoruz ikimizde kurak kuytularında sabahlarken
Son perdeden düşüyor gölgesiz gölgeler yeni bir hayatın daha başlangıcına
Güneş entarimizi bir kuşanıp bir çıkartıyoruz yok olan zamanın adlandırılmamış kutularında uyurken
Bir elimde terazi diğer elimde ecel dünya için başlatıyoruz
Bu meçhul tarihin son yolculuğunu kader masasında bağdaş kurup otururken... )

Sonsuz şarkılar verdik bilinmez alemlere hiç farkına varmadılar
Sözcüklerle boğuşurken ummansı bir silkilişti benimkisi
Kıyametin resmini çizdim kara kaplı defterlere harfler kayar gider ve hüzünler yaprağına olunmadık şeyler olur
Ve kaderci başımın üstünde fıtrat yolu hazin bir sayfadır akmaktadır ömür mahşerdeki resitale
Dünya kazan sevda kepçe ölmek gibisi yok varlıktan geçince
Hayat yalan ahiret iğne varmak gibisi yok yokluktan gelince