karakoldan geliyorum

apartmanın altında bakkal var bizim. dün gece bakkal kapanmadan bişiler alayım diye aşşaa indim. alışverişimi yaptım, bakkalla geyik yapıyoruz amk. o ara ekip arabası yanaştı, mahallede dolaşan tanıdık ekip. bildiğimiz esnafın anasını giben polislerden değil bunlar. mahallede oturuyo biri zaten. neyse, parasını verip su kola falan aldılar. muhabbet arasında gbt yapmamız lazım ama sokakta insan yok dediler. olay ankara bahçelevlerde geçiyo beyler bu arada. bahçeli de nispeten insanların uğrak yeri. ulan nerden aklıma geldiyse amk, al dedim benim gbt'ye bak. polis de yok olmaz, araman bişiyin vardır, çıkarsa zütürmek zorunda kalırız falan diyo. yok hiçbir şeyim yok diyorum amk. o ara bakkal da destekledi beni, bakın ne olacak, hatta benimkiye de bakın dedi. amk bunların neyse, herif aldı benim kimliği, sorguluyo telsizden. ananı gibiim o da ne, aramam varmış. ulan ne olduğunu da bilmiyorum amk. kardeş dedik ama biz sana, gelmek zorundasın bizimle, zütürmek zoryndayız dedi. hay amk, mekgiba sınırında uyuşturucu kaçıran pardo sanches gibi hissettim kendimi. bi an, vurmayın teslim oluyorum deyip ellerimi ensemde birleştirip diz çökmek istedim.

neyse karakola gittik, 3 sene önce bi kazaya karıştıydım, gölbaşında bi arabaya vurup kaçtıydım kafam güzelken. birileri plakayı görmüş amk. olaydan 1 ay kadar sonra da dikmenden bahçeli tarafına taşındıydık, mahkeme kagıdı yok haliyle, lojmandayız. yeni adres bildirimi yapmamışız zaten. az önce bıraktılar. mahkeme var mayısta amk