ayakkabici cocugun verdigi ibretlik hayat dersi

bugün işten çıktım uzun zamandır görmediğim bir arkadaşımla bir cafeye gittik açıkta bir yerdi cihangirde...
neyse soğuk birşeyler söyledik içiyoruz bir yandan da sohbet muhabbet...

bizle ilgilenen kız bir iyi bir iyi anlatamam.. alımlı bişi de gülüyor, eğleniyor arkadaşları ile şakalaşıyor. keyfi yerinde yani... 10 dakika sonra 10 max 12 yaşlarında eli ayağı anladığım kadarı ile ayakkabı boyası olan masum mu masum bir çocuk geliyor..

utana sıkıla oturuyor yanımızdaki masaya...

o biraz önce eğlenen kızın yüzü düşüyor birden gülümseme yerini tavırlı bir surata bırakıyor..
çocuga hoşğeldin demesi gerekirken" ne var" diyerek yüksek bir tonla soruyor sorusunu..

çocuk mahcup bir şekilde abla tatlı ne kadar diye soruyor kız 5 tl diye kesin ve net bir cevap verince.. çocuk elini cebine atıp parasını sayıyor. gene sıkıla sıkıla peki dondurma ne kadar abla diyor.
kız " 3.5 tl ne oldu " diyor. çocuk peki ben bi dondurma alim abla diyerek kafasını öne egiyor..

kısa bir süre sonra kız getiriyor dondurmayı masaya koyarken sanki çocuğun kafasına vurucak külahı al diyor...

ama çocuk gülerek sağol abla diyor öyle bir içten gülme ki şimdi anlıyorum anldıbını..

neyse arkadaşım birşeyler soruyor çocukta bu sırada dondurmasını yiyor.. elini cebine attığında fark ediyorum kalkıcağını. bakıyorum sessizce ona.. elindeki bozukları çıkartıp masanın üstüne koyuyor.. sonra cebine tekrardan elini attığında arkadaş gene birşey soruyor..

göremiyorum çocuğun ne çıkardığını masadan kalkıp başı önünde gidiyor..

kız geliyor birazdan masadaki bozuk paraları sayarken yanlıs vermiş salak diye söyleniyor. birde masada olmayan bir kağıt parçasını buruşturuyor elinin içinde.
o an merak ediyorum o kağıt ne idi acaba diye kızdan kağıdı istiyorum.. şaşırıyor ilk bunumu diye.. evet diyince buyrun diyip uzatıyor kağıdı...

buruşan kağıdı yırtmamak için yavaşca açıyorum kızda merak ediyor bu sırada, açmamı bekliyor kağıdı.. ve kağıtta:

" abla kusura bakma başka param yoktu fazla bahşiş bırakamadım.. seni yorduğum için özür dilerim 5 tlm vardı" yazıp birde özür dilemiş...

şimdi eve geldim bunu yazıyorum ama hala ağlıyorum ne yalan söyliyim.. keşke o çocuğu bulsam da cebimdeki paranın hepsi ile tatlı alabilsem.. adam yerine konmadığı bir yerdeki insanlık dersimi koyan, çocuğun sırf görevini yapan birine mahcup olmamak için istediği şeyi yemek yerine bir alt şeyi istemesimi koyan bilemedim...

ve bir daha anladımki, boyacı insan fakir insan zengin insan yok:

sadece " iyi insan ve kötü insan var"..