sansürsüz lise hayatımı anlatıyorum koşun

ilk işim edirne tekirdağ arası bir otobüse binmek oldu. ardından tekirdağa vardım. burcunun teyzesi merkezde oturuyordu amca öyle söylemişti ama nerede oturduğunu bilmiyordum. aramaya nereden başlamalıyım diye aklımda en ufak bir fikir yoktu. Daha sonra burcunun annesinin soy adı geldi aklıma zamanında annemlede yakın arkadaş olmalarından soy adının biliyordum. ama bir sorun daha vardı burcunun teyzesi evlenmişse eğer buradanda yola çıkamazdım. gel zaman tekirdağda orda burada parklarda yatarak 2 gün geçirdikten sonra tek tek bütün herkese sorup burcu adından birini tanıyıp tanımadıkarını soruyordum. en son elimde 2 simitle bir kahveye girip kendime bir çay söyledim bu işin böylede olmayacağını anlamıştım ama bundan başka bir çarede göremiyordum burcuya olan sevgimde yolumdan dönmemem için beni adeta tekirdağa bağlıyordu. o sırada beni 2 gündür bankta yatarken gören 40-45 yaşlarında 3 çocuk babası eşini 2 yıl önce kaybetmiş bir adam yanıma geldi. bana seni 2 gündür orada burada görüyorm hayırdır evlat bir derdinmi var diyerek babacan bir tavırla yanıma oturdu. biz biraz sohbet ettikten sonra adama burcu adında bir kızın aradığımı sordum. teyzesinin yanında kalıyomuş filan dedim. adam bana öyle birini tanımadığını ama etrafa sorup araştıracağını bu süre zarfındada istersem bana bir iş bir de kalacak bir yer bulabileceğını söyledi. adamın karısı öldüğü yetmezmiş gibi devlette çocuklarını adamın elinden alıp yetimhaneye koymuş. adamda hem bana arkadaş olursun dedi. zaten benimde önümde fazla seçenek olmadığı için mecbur kabul etmek zorunda kalmıştım. admın adı bu arada ahmetti. ahmet abi bana inşaatta iş buldu allah razı olsun evindede kalcak bir oda açtı. içimden gelmeyerek çalışmak zorunda kaldım bu aradada burcuyu ahmet abiyle beraber araştırıyorduk. haftada 2-3 kerede birer büyük alıp deviriyorduk. bu süre zarfında ahmet abi bütün hikayeme vakıf olmuştu bende az çok onunkine. ahmet abi klagib 70 kuşağı adamıydı. babası yıllar önce okutmamış oda mecbren genç yaşta çalışıp eve bakmak zorunda kalmış o günden beride dünyası tekirdağdan öteye varamamış. ama hayatın gerçek yönünü amerikan rüyasını yaşayan kişilerden daha iyi tanımış bir abimizdi. her neyse aradan 1 ay geçti birgün ahmet abi sevinçli bir şekilde çalıştığım yere geldi ve bana arif müjdemi isterim galiba burcuyu bulduk dedi. o an ahmet abiyle birbirmize baba oğul gibi sarılıp gülmüştük. lakin bu kısa sürdü...