sansürsüz lise hayatımı anlatıyorum koşun

gözümü açtığımda burcuyla kumsalda uyuya kaldığımızın farkına vardım. işe geç kalmıştık zaten o halde işe gitmemizde mümkün değildi. hayvansı bir iç güdüyle bir an mehmeti unutup nasıl hayatta kalacağımıza odaklanmıştım. üstelik bizi tanıyan o kadar kişi varken kesin mehmetin faili meçhul ölümüde bizim başımıza kalıcaktı. burcuyla mekezde bir otelde 2 tane ayrı oda tuttuk buna mecburduk aksi taktirde 18 yaşına gelmiştik ve aynı odada kalmamız imkansızdı zaten bunada pek içlemiyorduk eğer mehmet ölmeseydi ortalama 1-2 hafta içerisinde yıldırım nikahıyla evlenmeyi bile düşünüyorduk. Ama hiç bir plan kaderin önüne geçmeye mani olamıyordu. burcuyla odalara yerleştikten sonra aşağıda kıytırık 2 çekyatlı ortada bir masası olan locaya geldik ona burada beklemesini benim son bir defa eve gidip kalan eşyalarımızı alacağımı söyledim o da tamam aşkım diyip ellerimden tutarak yanağıma bir öpücük kondurdu ve sakın üzülme bunların hiç biri senin hatan değildi. sanki bütün bunların suçlusunun kendim olduğunu hissetyiğimi biliyrmuş gibi teselli etti. burcunun beni bu kadar iyi anlamasına her zaman şaşırıyordum buda burcuya daha çok kenetlenmemi sağlıyordu. ben otelden çıktığımda doğru eve doğru yola koyuldum eve vardığımda evin etrafı karantina altına alınmıştı ve bir ambulans arabasına doğru ceset torbası içinde sedyenin hemen üstünde bir ceset zütürülüyordu mehmet oldğunu anlamıştım. etrafında komşular toplanmış ah vah sedaları içinde vah vah lıyorlardıı. ben ise arkadaşımı zütürürlerken sadece uzaktan elimde sigaranın ateşini hissedene kadar baka kalmıştım.