fahriye abla fantezisi anlatıyorum olay gerçek

part 32.2: bu hayat böyle mi olur

ertesi gün, saat 2’ye kadar bir elim telefonda öbürü her ne iş yapıyorsam onda, zor dayandım. saat tam 2,00 da aradım. açmadı amk. i̇şi gücü bıraktım, beş dakka telefona bakakaldım. sonra bi daha aradım, gene açmadı. telefonu yere çalmamak için kendimi zor tuttum. masaya bırak teli sigara içmeye çıktım. tam iki fırt çektim telefonun sesini duydum, koşarak geldim, çalmamış amk, bana öyle gelmiş. i̇llet oldum. telefonu da aldım cebime, bi sigara daha yaktım. sigara bitti ki teflon çaldı. reddettim, ben aradım.

üç defa çaldı, açtı. sesi acayip ürkek, nasıl özlemişim. i̇lk an nasıldı hatırlamıyorum, konuştuk epey havadan sudan. sonra gece de arar mısın dedi, ben de ararım ama aç, geberdim burada sinirden dedim. güldü, tamam dedi, ara sen açarı