fahriye abla fantezisi anlatıyorum olay gerçek

part 32.1: bu hayat böyle mi olur

sabah sabah o kadar işin gücün arasında apışıp kaldım, ne halt edeceğimi bilemedim. arasam mı aramasam mı. akşam görmediğime hayıflandım o kadar ama yapacak bir şey yok. kafam daldın, öğlene kadar bişey yapamadım. öyle geçti vakit. elim hep telefona gidiyor, arasam mı aramasam mı, ismini açıyorum, yeşil telefona basıyorum, hemen geri kırmızı telefona basıyorum.

artık gelgitlerden sonra, dayanamadım aradım. uzun uzun çaldı, açan olmadı. ondan sonra da ha aradı arayacak diye bir türlü kafamı toparlayamadım. mesai bitti, hala ses yok. paranoyak oldum amk. cebimden çıkarıp çıkarıp telefona bakıyorum.

o gün dönüş olmadı ben de bi daha arayamadım.

gece bir mesaj daha geldi. yarın 2’de arar mısın?