fahriye abla fantezisi anlatıyorum olay gerçek

part 30: mazi kalbimde bir yaradır

- 5 yıl sonra –

düğününe gitmedim tabii. aradan beş yıl geçti. hiç haber almadım. memlekete ben gittikçe az kalıyordum, laf filan da açılmıyordu, onlara da gitmiyordum. belki ben ordayken o da memleketteydi ama ben garip bir umursamazlıkla vaktimi geçiriyordum. şarkılar filan hüzünlendirmiyordu. paso gibişiyordum, düzenli bir ilişkim filan olmuyordu. öyle de iyiydi, bişeyin ekgibliğini filan hissetmiyordum.

neyse, birgün yine beynimdeki kan çüküme hücum etti ama etrafımda hiç motor kalmamış, bazısını küstürmüşüm bazısıyla irtibat kopmuş, bazısını da gibiş sonrası pgibolojisi ile ben gibtir etmişim. sonunda havuç gibi ortada kaldığım bir gün aklıma yeşim abla düştü. i̇şte o günden sonra ben zütü kaybeder gibi oldum.

eski günleri düşünüp hayal kuruyordum, keşke şöyle olsaydı, keşke böyle olsaydı diye hayal kurup, alternatif kariyer planları filan çiziyordum. son yıllarda hayatım gayet güzel gidiyordu ama eskiyi unutamıyordum.

geçmişe mazi diyorlardı, mazi de kalbimde bir yaraydı. kedi dıbını görmüş ben bu yaradan ölürüm demişti ama bunun konumuzla bir alakası yoktu.