fahriye abla fantezisi anlatıyorum olay gerçek

part 7: ben onun erkeği oldum, o da benim kadınım

yeşim abla’nın sigara günlerinden birinde evin önünde oylanırken, binin teki beni çağırdı. önce yavşak yavşak bişeyler söyledi, anlamadım, dinlemedim de zaten, bir an önce evin önüne geri dönme derdindeydim.
sonra bi mektup uzattı, bunu yeşim’e ver dedi. ben de “senin ecdadını giberim amcık ağızlı, zütüne kodumun evladı” dedim. sonraki sahnede çocuk benim ağzımı burnumu hoşaf etti. bir ara gözümü açtığımda noolduğunu anlamadım ama binin suratında bi uçan tepik gördüm. yeşim abla’nın abisi metin abi çocuk beni döverken görmüş, çocuğun azına sıçtı. sonra benim yanıma geldi, çocuk küfür etti abi bana filan diyor bi yandan, ben de mektup verdi dedim yeşim abla’ya. metin abi yeniden çocuğa dalarken beni ordan aldılar mahalle yığıldı filan.

çocuk hastanelik, metin abi karakolluk oldu. o gün yeşim abla çok korkuyordu, binle bi alakası yoktu ama bunu anlatamazdı, kimse de inanmazdı. babası üstüne yürüyünce ben atladım ortaya, tam tokat bana geliyordu ki elimdeki mektubu uzattım, o ana kadar elimde mektup olduğunu bile unutmuşum. nasıl sıkı tuttuysam, kimse de fark etmemiş, en son babası akletti de mektuba baktılar. amk ne yazdığını da bilmiyorum, daha kötü de olabilirdi. o babasının mektubu okuma süresi bir ömür geçti. babası okuyunca babası mevzuu anladı, binin kendi kuruntusuydu. mektubu almamış olsaydım, ya da o anda atlamasaydım yeşim abla’yı fena dövecekti babası.

o gün yeşim abla’nın kahramanı, erkeği oldum. artık sanki aşkımı itiraf etmiş gibiydim, o da sanki bu itirafa karşılık vermiş gibi. bana öyle sıkı ve sevgili gibi sarıldı ki, ben de ona doladım kollarımı, memelerini göğsümde hissettim, çüküm kalktı dayandı, tam yerine yerleşti, o hiç garipsemedi, ben de umursamadım. öylece epey sarılı kaldık ve boynumdan öyle bir öptü ki, sanki o gün gerçekten onun erkeği olduğumu hissettim.