fahriye abla fantezisi anlatıyorum olay gerçek

part 4: sigaramın dumanı da dumanı

yeşim abla, sigara aldırdığı gün ilk sigarasını ikindi civarı içerdi. babası namaza giderken (ki o o sırada ben o civarda olurdum) halil amca beni görürdü, severdi sağolsun, bir iki klagib hep sorduğu soruyu sorar, sonra git yeşim ablan çay versin sana derdi. yeşim abla da o esnada balkonda olurdu, aşkım gel bakim, çay soğumasın filan derdi.
babası uzaklaşınca arka balkonda kurulu çay sofrasına geçerdik, annesi çoktan içeri gitmiş, abisi evde yok, yeşim abla ve ben radyoyu açar, karşılıklı otururduk. yeşim abla ilk sigarasını yakıp, gözlerini kısarak çeker, sonra dumanını bana doğru bütün şuhluğu ile üflerdi. o dumanda ben sarhoş olurken yeşim abla arkasına yaslanır, mindere yerleşir ve günlerdir beklediğim pozisyonunu alır, firikiğini verirdi. o gün giydiği külodun rengini görür merakımı giderirdim, ben çayımı yudumlarken o aynı hareketleri tekrarlayarak dumanı yüzüme üfler, beni firikiğine bakarken yakalar, hafif muzırca sırıtır ama istifini bozmaz, beni çıldırtırdı. gözlerimin karardığı olurdu bazen.
sigarasından çıkan duman bulut olur beni üzerinde gezdirirdi.
arasıra rahat edememiş numarası yapar, firikiğin dıbına kor yüreğimi yerinden fırlatırdı. sonra tekrar kıvamında bir firikik ile çayım bitene kadar benim gönlümü görürdü.
bu fasıl, annesinin bulaşığı yıkaması için bağırmasıyla biterdi.
ben hala sigarasının dumanının üzerinde sarhoş gibi son yudumumu alırdım.