gelin lan rezilliğimi anlatayım

okuldan ve aramızda bir şeyler yaşanması muhtemel kızı arkadaşıyla evime davet ettim. tamam 1-2 saatliğine gelir çayını içeriz dedi. yedik içtik, oturuyoruz, muhabbet ediyoruz havadan sudan. çatı katında oturutorum ben. ev ufacık. sıçma geldi lakin ses olur diye gidemiyorum tuvalete. bi müddet sonra çabuk gitseler de geniş geniş sıçsam demeye başladım içimden. içimde birikmiş osurukları zor tutuyom amk. neyse kalkmaya karar verdiler, ben de siz geçin ben mutfaktan su içip geliyorum, durağa kadar eşlik edeyim size, dedim. amacım bi an önce onları uzaklaştırıp osurmak iyice. bunlar da kapıdan çıktlar. ben de mutfaktan su içiyomuş gibi yapıp geri geldim kapı yarı aralık, ayakkabımı giyiyorum. o arada tutamadım osuruğ başladım "pırrrr pıırrrııtt pırrr " diyye amk pervaneli teyyare gibi salıyorum amk. abartmıyorum, 10 saniye böyle devam ettim. zütüm resmen konuştu, dile geldi, isyan etti... finali de kaval sesiyle yaptım " fıııyuuuuvvvfff" dye. rahatlamış bi şekilde kızlara yetişmek için yarı aralık kapıyı açtım... ananı gibiim o da ne, kızlar az ötede duruyorlar. beraber ineriz diye herhalde, inmemişler aşşaa, beni bekliyorlarmış. ses de etmiyorlar amk, ben de resmen kendimden geçerek salmışım. şok oldum resmen. sanki o an uzakta, başka bi yerde bir yiğit öldü ve toprak oldu... o toprakta yetişen çiçeğe bir arı kondu. o an sadece uzaktan o arının vızıltısı geldi kulağıma... kızların yüzündeki ifadeyi nasıl anlatsam, hsbc ile fotoğraf evinin ortaklaşa düzenlediği " tiksinmek" adlı fotoğraf yarışmasının afişi. aha o kadar diyorum amk. dilim tutuldu resmen, " kapıcı apartmanı süpürmüyo yaa" diye bi şeyler geveledim amk. sessizce durağa vardık. o işkence dakikaları bir türlü geçmek bilmiyordu, gibtiğimin otobüsü de bir türlü gelmitordu.

otobüs geldi, bindiler. ben de ağlayarak ve osurarak eve koştum.